Boekscout Auteursblog - verhalen van en door auteurs

En niet het snijden doet zo’n pijn maar het afgesneden zijn (uit een gedicht van Vasalis). Als we gepest worden en er niet bijhoren dan doet dat pijn. Als je een mens oppakt en op een andere plek zet en zegt: nu ben jij van mij dan doet dat generaties lang pijn. Alsof je een bloem plukt en in een vaas zet. Een zonnebloem bijvoorbeeld. Van Gogh schilderde ze heel mooi. Heel veel prachtige zonnebloemen in vazen maar hij schilderde ook de vier uitgebloeide zonnebloemen, die hun glans al aan het verliezen waren. Hier gaat 🌻ook over: over verdrietige zaken, niet alleen de humor in het boek dat je zo makkelijk leest (een echte pageturner) maar voor wie het leuk vindt: er zit ook een diepere laag in. Kijk naar het nieuws en je ziet het, misschien hoef je alleen maar naar je eigen leven te kijken om het te herkennen, jouw eigen zeer. In Roden woonde ik op een steenworp afstand van Vasalis, misschien heeft ze me geïnspireerd om dit verhaal te schrijven. Maar ik denk ook aan meester de Vries, mijn meester op de basisschool die ons in klas 3 al vertelde over discriminatie. In mijn boek zonnebloem zie je John die eerst slachtoffer was en vervolgens dader werd, heel herkenbaar ook weer. Zijn verhaallijn is boeiend en sportief, hij schaatst de Elfstedentocht en dat helpt hem weer een stuk verder vooruit. En Oopjen? Het schilderij dat gestolen wordt heeft ook haar eigen oude zeer waar ze uiteindelijk ook heel sportief mee zal omgaan, maar dan figuurlijk.En wat heeft Poetin toch met zonnebloemen? Ik denk aan de beelden van de MH17 en al het verdriet wat daar uit voort kwam. Eigent hij zich ook dingen toe die niet van hem zijn? Je kunt het nieuws bekijken maar misschien ook gewoon eens een boek lezen, bijvoorbeeld Zonnebloem.

In 🌻Wordfeudt de directeur van het Rijks met een vriendin. Ik doe dat ook en kreeg deze reactie van haar, via de chat. En dat doet me zo goed.

3-3-2024 Ik las vanochtend mijn vorige blog en schrok. Het klopte helemaal niet wat daar stond. Dus heb ik die blog bijgewerkt. Want alle verhaallijnen doen er toe in 🌻.Maar hoe had ik dat nou? Ik had me voorgenomen om tijdens de race van Max in Bahrein, mijn blog te schrijven. ✍️ ik moest natuurlijk ook een foto maken van mijn zakje drop en dus dat verhaaltje, de blog, schrijven. En dat gaat nu eenmaal niet. Ik leidde mezelf teveel af en schreef vervolgens dingen op die niet klopten. Dat ga ik een volgende keer anders doen.Nee, dan Van Gogh. Hij schilderde de vier uitgebloeide zonnebloemen op één dag in mijn boek, hij werkte er onafgebroken aan. Hij at en dronk niet eens. Het was een warme dag in Arles. Hij wilde de bloemen schilderen voor ze helemaal verwelkt waren. Ik zag de vier uitgebloeide zonnebloemen samen met het zelfportret van Vincent in het Kröller Müller. Beide dateren uit 1887. Op de afbeelding hierboven kun je de vier uitgebloeide zonnebloemen zien.

Ik zit op de bank en kijk wat TV. Ik heb een zak drop naast me. En ik denk aan mijn boek. Ik bedenk me hoe ik twee werelden bij elkaar bracht in Zonnebloem. Zwart en wit, oftewel het slavernijverleden. Het was snel duidelijk dat dit in het Rijksmuseum moest gebeuren, Oopjen hangt daar immers. En John, de zwarte makelaar komt daar op bezoek. Ze raken goed bevriend. Het Rijksmuseum is de plek waar dit allemaal gebeurt maar natuurlijk gebeurt er veel meer in het Rijks. Veel gasten bezoeken het Rijks, waaronder de Keizer van Japan, onze Koning en Koningin, Macron en niet te vergeten Putin. De directeur van het Rijks leidt ze rond. Dit is vaak grappig en amusant maar de verschillende verhaallijnen leiden je als lezer zo nu en dan behoorlijk af. Toch horen alle verhaallijnen er bij. Je leest op die manier het verhaal van Vincent en dat hoort er zeker bij. Hij schilderde immers de vier uitgebloeide Zonnebloemen.

We gingen sowieso heel relaxt naar Hindeloopen omdat Vincent en zijn goede vriendin hier halverwege de middag kwamen om Athos uit te laten, hem eten te geven en even met hem te knuffelen. Dat was dus super fijn. Echter, toen we terugkwamen kregen we een appje of de tas van Vincent hier nog lag. Nee, zei ik, ik zie niks. In de garage dan, werd er gesuggereerd. En ja, daar lag de tas van Vincent. Van ‘onze’ Vincent die toevallig ook nog eens rood haar heeft.

Gisteren, 24-2’24 was de boekpresentatie van Zonnebloem 🌻 in het schaatsmuseum museum in Hindeloopen. Ik kijk daar met veel genoegen op terug. In 🌻 zijn meerdere verhaallijnen en de Elfstedentocht is daar één van. De presentatie verliep goed en dat kwam vooral door Louis Stiller die de presentatie verzorgde. Na zijn intro stelde Louis mij vragen over 🌻. Er ontstond een goed gesprek en belangrijker nog: er werd veel gelachen. Ja, de sfeer zat er goed in. Na de presentatie volgde de rondleiding in het museum van Wilt Kelderhuis. Wilt was eenvoudigweg weergaloos. En ik, ik voelde me alsof ik jarig was. Ik kreeg hele leuke en toepasselijke cadeaus. Op het plaatje zie je een tasje die ik van mijn nichtje kreeg, ze was er speciaal voor naar het Drents Museum geweest om iets van Vincent van Gogh te halen want Vincent is ook een verhaallijn in Zonnebloem.

18-2-2024 In mijn vorige blog, mooie dag vertelde ik over mijn opa. Het zal een jaar of elf, twaalf geleden zijn dat ik me afvroeg hoe hij tot zijn keuze kwam, die in die tijd vast niet gebruikelijk was. Ik kwam tot de volgende verklaring: het eerste kind dat mijn grootouders kregen, was een jongen, Willem Gerrit. Hij was geboren op 8-2-1911 en stierf op 18-2-1912, op éénjarige leeftijd. Ik denk dat mijn opa toen heeft gedacht: heb ik er wel alles aan gedaan om hem te helpen of: mocht ik ooit weer een kind krijgen dat ziek is of wat heeft, dan ga ik daar alles aan doen om hem of haar te helpen. En toen, ongeveer elf jaar later is hij dus met mijn tante Ada gaan reizen naar ziekenhuizen om haar te helpen, Ik denk dus mede vanwege zijn oude zeer. In mijn ogen is hij daar heel goed mee omgegaan, ook al bleef mijn tante klein. We spreken soms van sterke vrouwen maar soms heb je ook sterke mannen. In mijn boek is oud zeer ook een thema, ik denk dat het belangrijk is om daar zorgvuldig mee om te gaan, voor zover mogelijk natuurlijk.Vandaag is het precies 112 jaar geleden dat mijn oom op eenjarige leeftijd overleed. Wil je weten hoe precies ik dat thema heb verwerkt, google dan: Ada Leerink, Zonnebloem 🌻

Op 16 februari 1882 werd mijn opa geboren, opa Leerink. Een bijzondere man. Hij was timmerman en werkte bij het spoor. Toen Ada, zijn oudste dochter, stopte met groeien, stopte hij een tijdje met werken en bezocht hij ziekenhuizen in Nederland en Duitsland met haar, waarschijnlijk moet dat dus ergens in 1923 zijn geweest, mijn tante was van oktober 1913. Maar het mocht niet baten, mijn tante zou klein blijven. Mijn opa werd verteld dat ze waarschijnlijk krom zou groeien, dus maakte hij een rekstok voor haar waar ze elke dag aan ging hangen. Ze vond dat vreselijk maar had tot het eind van haar leven een goed, recht figuur en ze leidde een volwaardig leven, met een eigen winkel in Apeldoorn en met oom Bram.Vandaag is het ook 16 februari, 142 jaar later en uitgerekend nu komt mijn boek uit, wat een mooie dag! Zonnebloem is te koop bij Boekscout en bol.com. 🌻

Nu is mijn boek af, het is binnenkort te koop. Gek gevoel. Het was leuk te doen, het schrijven. Zelfs heel leuk. En ik vraag me af of nu mijn huiswerk begint. Maar dat klinkt dan weer niet leuk, dus hou ik het maar op een feestje. Eventueel een ontdekkingsreis, dat klinkt ook goed. Is ook spannend op die manier, want waar gaat die naartoe? In eerste instantie naar Marikari in Norg, de allerleukste winkel die je je maar kunt voorstellen en uitgerekend die winkel wil mijn boek gaan verkopen, hoe mooi kan het zijn! Ik beloofde Karin leuk promotiemateriaal, het liefst in de vorm van een poster. Daar ga ik morgen achteraan, in Roden. Misschien dat ik daar de poster ook nog ergens kwijt kan. Boekhandel Daan Nijman voorziet Marikari trouwens van boeken. En Daan Nijman zit in Roden maar ook in het UMCG waar ik een tijdje lesgaf op de school voor zieke kinderen. In die tijd vond ik het zelf altijd fijn in de pauze even naar de boekwinkel te gaan, letterlijk en figuurlijk kom je dan even in een andere wereld.

Vanochtend 1 februari 2024 kreeg ik het eerste exemplaar van mijn boek Zonnebloem met de post. Zo bijzonder om mijn eerste boek nu echt in handen te hebben. Ik kreeg er een mooie kaart bij van Tamar, gefeliciteerd met je prachtige boek. En dat is het, mede door haar geworden. Je kunt de cover zo inlijsten, zo mooi! Tamar werkt bij boekscout. Mijn zus Margreet heeft de cover al vijf jaar geleden geschilderd op mijn verzoek. Ik heb haar zelfs nog lichtelijk onder druk gezet destijds. Ik wist toen nog niet dat een boek schrijven en vooral het uitgeven ervan zo’n tour zou zijn. Het is trouwens niet zo dat ik er elke dag aan het schrijven zat. Integendeel. Daar kom ik later nog eens op terug. 6/2/2024 Ongeveer een uur nadat ik bovenstaande schreef, werd ik snip verkouden! Met bloedneuzen en alles, dus heb ik me daar maar bij neergelegd. Het is trouwens een behoorlijk hardnekkige verkoudheid. Ik ben nog helemaal niet fit. Ik dacht slim te zijn en heb direct echinaforce genomen, twee pillen. Mijn zus die me dit zag doen, bekeek waar ik ze uithaalde. Jammer genoeg was het niet echinaforce maar ook iets goeds hoor maar dan wel voor de hond als hij andere problemen heeft. En zo klungel ik wat aan. Morgen wil ik weer in actie komen, die boeken komen toch niet vanzelf bij de lezer. Ik ben benieuwd hoe ik dat ga doen.